Αρχική / Η ιστορία συγκινεί / 17 χρόνια μαθητικές συναντήσεις
17 χρόνια μαθητικές συναντήσεις: Γερμανική Σχολή Αθηνών – Λύκειο Καλαβρύτων – Λύκειο Διστόμου – Σχολείο Φριτς Κάρζεν
«Είμαστε η νέα γενιά και έχουμε χρέος να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο αύριο. Με αυτή την πρωτοβουλία, το σχολείο μας μάς έδωσε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος του μέλλοντος μπορεί να διαμορφωθεί μόνο με την αλληλοκατανόηση και τη συνεργασία μεταξύ των λαών. (…) Ήταν από τις εμπειρίες ζωής που προσφέρονται σπάνια σε εφήβους, και πιστεύω ότι την αξιοποιήσαμε παραγωγικά». (Δημήτρης Δραγγιώτης, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών)
Σε μια σύντομη ανασκόπηση, μαθητές και μαθήτριες μιλούν για τις εκπαιδευτικές δράσεις του προγράμματος και καταθέτουν τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις τους.
«Είμαστε άραγε ευπρόσδεκτοι στα Καλάβρυτα;» ρωτάει ανήσυχη μια μαθήτρια της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Τα λόγια της είναι αντιπροσωπευτικά για τη δυσκολία των παιδιών να προετοιμαστούν ψυχικά για την επίσκεψη σ’ έναν τόπο με νωπές τις μνήμες από τα εγκλήματα της Βέρμαχτ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, το εγκάρδιο καλωσόρισμα από τη μαθητική ομάδα των Καλαβρύτων διώχνει αμέσως τους φόβους και την αγωνία μας.
«Ειδικά φέτος, σε μια χρονιά φορτισμένη από τις τεταμένες ελληνογερμανικές σχέσεις, κρίναμε σκόπιμο να τοποθετήσουμε στο επίκεντρο το συγκεκριμένο πολιτικό θέμα και να εξετάσουμε εις βάθος τις πολλές και διάφορες πτυχές του ζητήματος, με στόχο να καταρρίψουμε τις προκαταλήψεις που υπάρχουν σήμερα, διότι αυτές ακριβώς οι προκαταλήψεις μάς εμποδίζουν να σχηματίσουμε μια καθαρή και απροκατάληπτη εικόνα για την άλλη πλευρά». (Από δήλωση μαθήτριας του Λυκείου Διστόμου).
Στο πλαίσιο του προγράμματος μαθητικών ανταλλαγών της Γερμανικής Σχολής Αθηνών με το Λύκειο Διστόμου, πραγματοποιήθηκε από τις 7 έως τις 9 Δεκεμβρίου 2013 συνάντηση στην Αθήνα, με θέμα «Η εικόνα της Ελλάδας στα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης», στη διάρκεια της οποίας ασχοληθήκαμε με το ερώτημα «Πόσο αληθινή είναι η αλήθεια;».
Στον υποβλητικό χώρο του Μαυσωλείου του Διστόμου, σε μια ατμόσφαιρα συγκινησιακά φορτισμένη, μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου Διστόμου και της Γερμανικής Σχολής Αθηνών έδωσαν μαθήματα ευαισθησίας και ανθρωπιάς σε μια παράσταση με θέμα το μαρτύριο των παιδιών τα οποία βιώνουν τη φρίκη του πολέμου.
Ο χορός ενώνει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό, την εθνικότητα και τη γλώσσα. Το Δίστομο δεν είναι μόνο τόπος μνήμης του τραγικού παρελθόντος. Είναι και τόπος με δημιουργικούς, ενεργούς πολίτες και νέους ανθρώπους. Όπως θα δείτε και στην παρουσίαση από τη μαθητική συνάντηση, οι κάτοικοι έχουν πάθος με τον χορό!
«Προσμονή, περιέργεια, αγωνία, ενθουσιασμός. Κάπως έτσι νιώθαμε εκείνη την Παρασκευή, περιμένοντας να υποδεχτούμε τη μαθητική ομάδα από το Δίστομο. (...) Δεν είχαμε καλά καλά προλάβει να φροντίσουμε για τις τελευταίες λεπτομέρειες, όταν μπήκαν στην τάξη οι καλεσμένοι μας. (...) Από τη μια στιγμή στην άλλη, βρεθήκαμε να στεκόμαστε πλάι πλάι, αλλά ήταν λες και μας χώριζαν χιλιάδες χιλιόμετρα». Μια παρουσίαση της μαθήτριας Σοφίας Φούγια.
Ήταν μια πολύχρωμη, δημιουργική και ζωντανή αναζήτηση γύρω από το παρελθόν και το παρόν, η οποία μας έφερε πάνω απ’ όλα σε επαφή με νέους ανθρώπους, επιζώντες της Κατοχής και εκπροσώπους του Δήμου Διστόμου. Μια παρουσίαση της Ισαβέλλας για την εμπειρία μας από τη μαθητική συνάντηση.
Ένας από τους πλέον σημαντικούς χώρους ιστορικής μνήμης για τα θύματα του ναζισμού είναι το κτίριο στην οδό Κοραή 4, όπου βρισκόταν το γερμανικό Φρουραρχείο, πιο γνωστό ως Κομαντατούρα, με τα διαβόητα υπόγεια κρατητήρια των ναζί. Ακολουθώντας τα ιστορικά ίχνη, ταξιδέψαμε στο παρελθόν της Αθήνας πριν από 74 χρόνια.
Η πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συνάντηση ανήκει στο Βερολίνο. Αφορμή αποτέλεσε η εντατική ενασχόληση των Βερολινέζων μαθητών και μαθητριών με τη σημερινή Ελλάδα και την ιστορία της χώρας.
Για άλλη μία χρονιά πραγματοποιήθηκε η συνάντηση μαθητών του Λυκείου Διστόμου και της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Μια ευκαιρία να γνωριστούμε, να συνεργαστούμε και να κάνουμε καινούργιες φιλίες αλλά και να μοιραστούμε οικογενειακές ιστορίες. Μια παρουσίαση της Αλίκης Πορτοσάλτε.
«Πίσω από αυτή την πόρτα φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και πέθαναν ελεύθεροι άνθρωποι». Η επιγραφή μάς έκανε να ανατριχιάσουμε. Κανένας από εμάς δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Αν και ήταν αδύνατον να φανταστούμε πόσο υπέφεραν αυτοί οι άνθρωποι, νιώσαμε ταυτόχρονα επιτακτική την ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης και επανορθώσεις. Τιμωρήθηκαν οι θύτες; Μια παρουσίαση της Ηλέκτρας Μαυρίδη.
