Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν οι δύο σιδερένιες πόρτες που χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση του μνημείου. Η μία προέρχεται από τα κρατητήρια στην οδό Κοραή, η άλλη από το κολαστήριο της οδού Μέρλιν. «Πίσω από αυτή την πόρτα φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και πέθαναν ελεύθεροι άνθρωποι». Η επιγραφή μάς έκανε να ανατριχιάσουμε. Κανένας από εμάς δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Αν και ήταν αδύνατον να φανταστούμε πόσο υπέφεραν αυτοί οι άνθρωποι, νιώσαμε ταυτόχρονα επιτακτική την ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης και επανορθώσεις. Πώς και με ποιον τρόπο; Με αυτά τα ερωτήματα ασχοληθήκαμε καθ’ όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Τιμωρήθηκαν οι θύτες; Έχει επανορθώσει η Γερμανία για τα αποτρόπαια εγκλήματα που διέπραξε επί ελληνικού εδάφους; Και, αν ναι, πότε και με ποιον τρόπο; Ή μήπως αρνείται να εκπληρώσει την υποχρέωση που έχει απέναντι στον ελληνικό λαό; Στη συζήτηση που ακολούθησε στους χώρους του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών ασχοληθήκαμε με το θέμα της γερμανικής ενοχής και των πολεμικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα, καθώς και με τον προγραμματισμό της επόμενης μαθητικής συνάντησης τον Απρίλιο στο Δίστομο.